SONNET # 18

SONNET # 18 Shall I compare thee to a summer's day? Thou art more lovely and more temperate: Rough winds do shake the darling buds of May, And summer's lease hath all too short a date: Sometime too hot the eye of heaven shines, And often is his gold complexion dimm'd; And every fair from fair sometime declines, By chance or nature's changing course untrimm'd; But thy eternal summer shall not fade Nor lose possession of that fair thou owest; Nor shall Death brag thou wander'st in his shade, When in eternal lines to time thou growest: So long as men can breathe or eyes can see, So long lives this and this gives life to thee.

वासन्तदिवसेन किं तुलना तव सङ्गता ?

सौन्दर्यसौकुमार्ययोस्त्वयि खल्वधिकत्वतः ॥

मधोस्तु कलिका रम्या घोरैर्वातैर्विलोडिताः ।

परिहरति सत्त्वञ्च माधवस्यैव सत्वरम् ॥

क्वचिदक्षि दिवो दीप्तं, म्लाना तत्स्वर्णभा क्वचित् ।

कान्तिः कान्तिमतः कृत्स्ना कदाचित्किल लीयते ।

दैवादहो! अमोघेन निसर्गस्यायनेन वा ॥

आनन्त्यं ते वसन्तस्य क्षयतु न कदापि वै ।

न लुम्पेत पुनर्दीप्तिः सा त्वदधिष्ठिता च या ॥

न कालाधिकृतो भवेर्मच्छ्लोकैरमृतत्वतः ।

यावच्छ्वसिति ना हीह पश्यति चक्षुषा स वा ।

तावज्जीवति मे काव्यं त्वदमृतत्वकारकम् ॥